Hatay 5 - Çöle Vaha İnşaa Eden Bireyler

17.07.2023  Reyhanlı Kuletepe İO.

Aytaç Öğretmen Reyhanlı’da bir köy okulunda HOP uygulaması yaparken tanıştığım örnek bir öğretmen. Müdürü olduğu okulda çocuklar çok şanslı. Harika bir bahçeleri ve o bahçeyi bol bol kullanan bir tutumu var Aytaç Öğretmenin. İki haftadır eşim Duygu’da buradaki okulun okulöncesi çocukları ile çalışıyor. 40 derece sıcakta Amik ovasında bir köy okulunda klimalı bir sınıf ve iyi çeken bir internet hizmeti ile bu blogu yazabiliyorum. Bir öğretmen isterse en ücra köşede bile çölün içinde bir vaha yaratabilir. Aytaç öğretmen bunun en güzel örneği.

…

En son HOP programının tümden gelen bir yapıya iki aylık deneyimin ardından vardığını yazmıştım. Bundan sonra bu tümden gelen deneyimi adım adım paylaşacağım ve örnekler ile besleyeceğim.

HOP kriz koşullarında oyun: Çocuklar her koşulda oynayarak büyür. Fakat bazı dezavantajlı koşullar çocukların sağlıklı oyun koşullarına ve oyun topluluklarına ulaşması için zorlayıcıdır. HOP Kriz Koşullarında Oyun, bu koşullardaki çocuklar için taktiksel gezici bir oyunla müdahale programını ifade eder. 5 adımdan oluşur. Tutum değişikliğine ve müdahale alanında kalıcı bir oyun kültürüne yöneliktir.

Tutum: Bireyin şimdiki davranışlarını belirleyen geçmiş deneyimlerin özetidir. Mc Clelland

HOP Kriz koşullarında oyun toplulukları oluşturma programı bireyde ve çalışılan grupta bir süreci ifade eder. En az 3 adımdan oluşur. İlk beş adımı HOP oyun kurucuları gerçekleştirir. Dördüncü ve beşinci adımlarda çalışan alanda daimi olarak topluluğu destekleyecek yetişkinler sürece dahil olur. Beşinci adımdan sonra bu yerel oyun kurucular oyun topluluğunun etkinliklerini sürdürür. Kısaca HOP programı bir süreçtir, çocukların hayal güçlerini tetikleyen-yaratıcı oyun oynama deneyimlerini geliştiren bir uygulamalar bütünüdür.

Bu bütünü Hızır meydanda tamamlayabildik. Sahilde kafeleri olan ve depremden beri kafelerini gönüllülere açan, sonrasında da kafelerinin önemli bir kısmını çocuk ve kadın çalışmalarına ayıran Hasan Bey ve eşi Nilgün hanımın öncülüğünde gerçekleştirdik. Beş adımı onların sosyal ağlarında kayıtlı olup davet ettikleri aileler ile gerçekleştirdik. Ve sonunda bir oyun topluluğu oluşturduk. Devamında bir anaokulu öğretmeni olan ve bu sosyal alanda gönüllü çalışan Yeliz hanım gönüllü oyun kurucu oldu. Bizden sonra tam beş defa daha bu alanda HOP uygulaması gerçekleşti.

Tabii tersi deneyimlerimiz de oluyor. Aşağıokçular mahallesinde HOP 3 adımına kadar çalıştık. Fakat yerel dinamiklerin bir topluluğu sürdüremeyeceğini görünce dördüncü adıma geçmedik. HOP 5’i yapıp alana bir ıvır zıvır kutusu koysak biliyorduk ki bir uygulamadan öteye varamayacaklardı. Sorduğumuzda temas ettiğimiz kişilerin sürdürülebilirliğine dair talep ve motivasyonları yoktu. Sürdürülebilirlik için gönüllü katılımı-talebi çok önemsiyoruz. O yüzden her lokasyonda illa ki HOP 5 adımı tamamlayacağız diye bir şartlanmaya girmiyoruz.

…

Depremin olmasından bu yana beş ayı aşkın bir zaman geçmesine rağmen hala su gıda konusunda sorun yaşayan depremzedeler var. Bizim doblo bir araç ile ara sokaklara da girip çıkabilmemiz nedeniyle kendi imkanları ile hayatını sürdürmeye çalışan insan toplulukları ile temasımız da çok oluyor. E… kardeşler de Mağaracık mahallesinde çadır koşullarında hayatlarını sürdürmeye çalışan depremzede ailelerden biri. Her iki kardeşin de yüzde altmış üzeri engeli olmasına rağmen ve koşulları gereği AFAD’dan konteyner alma öncelikleri varken bugüne kadar seslerini duyuramadılar ve engebeli bir alanda yürümekte zorlanarak yaşamlarını sürdürüyorlar. E… kardeşlere erzak, giysi ve hasta hijyenik ürünleri konusunda elimizden geldiği kadar destekçi olmaya çalışıyorum. Tabii ben aracıyım. Sosyal medyada ihtiyacı duyuruyorum ve yardımseverler bu ihtiyaçları kargo ile gönderiyor. Ben de ihtiyaç sahiplerine ulaştırıyorum.

Dün sahada çalışan bir gönüllü ile tanıştım. Depremin ikinci günü buraya gelmiş ve o günden bu yana dönememiş. Burada bu şekilde çalışan ve buranın bir parçası olan insanlar ile tanıştım. Bence sahada çalışanların her zaman çalışma sınırlarını belirlemesi lazım. Yoksa afet koşullarında çalışmak bir girdaba kapılmak gibi buraya geleni buraya yabancılaştırabilir. Ama belki de her sabah buraya niye geldiğimizi ve sınırlarımızın ne olduğunu kendimize hatırlatmamız gerekir. En kötüsü de yalnızlık. Eğer bir ekip halinde iseniz birbirinize mentörlük yapabilirsiniz. Eğer yalnız iseniz depremzede dostlarınız ile bir süre sonra mağdur psikolojisine girmeniz çok mümkün. Ben şu an sanırım gri alandayım.